Dit jaar viert Credit Expo Nederland haar 20-jarig jubileum met het thema “20 jaar credit management in ontwikkeling: verleden, heden & toekomst”. In de aanloop naar deze mijlpaal geven we periodiek een credit professional het woord om stil te staan bij de belangrijkste ontwikkelingen die de Nederlandse Credit Management sector heeft gevormd. Deze week geven we het woord aan:
- Mario Peters
- Bedrijf: Coface, afdeling Global Solutions
- Functie: Senior Account Manager
- Aantal jaren werkzaam in creditmanagement: 47
Loopbaan & hoogtepunten
Wanneer en waar ben je in de credit management sector begonnen en wat waren toen jouw verwachtingen?
Ik begon mijn loopbaan in januari 1978 bij de toenmalige Nederlandsche Credietverzekering Maatschappij NV, beter bekend als de NCM, het tegenwoordige Atradius. Ik rolde net uit de schoolbanken met een HAVO diploma op zak. Economie studeren was destijds niet populair en van credit management had nog nooit iemand gehoord. Bij toeval kwam ik bij de NCM terecht. In die tijd werkte het overgrote deel van het kantoorpersoneel nog met mechanische typemachines. De communicatie naar buiten ging per post, telefoon of telex. De wereld stond aan de vooravond van automatisering. Ik heb er met veel plezier 21 jaar gewerkt en daarnaast gestudeerd, wat ik al mijn hele leven doe. Het waren turbulente tijden, constant aan verandering onderhevig, waar de snelheid van (IT) ontwikkelingen vaak sneller ging dan de mensen konden bijhouden. Het was juist deze omgeving die mij zeer aansprak. Ik zat als een spin in het web van de economie.
Wat zijn voor jou tijdens je loopbaan de belangrijkste trends en ontwikkelingen in credit management geweest?
Tot aan de jaren negentig bleef credit management een nagenoeg onbekend fenomeen, getuige ook de persiflage in die tijd van Jiskefet met “Debiteuren Crediteuren”. Een tragikomische weergave van het kantoorleven, wat echter in de praktijk niet ver naast de werkelijkheid zat. Debiteurenbeheer was reactief en als de problemen groot werden, mochten externe partijen (incassobureaus en advocaten) het gaan oplossen. Kredietverzekering was echt een lapje tegen het bloeden en werd als regel opgedrongen door de banken in het kader van de financiering. Maar weinig bedrijven onderkenden het belang van de rol en functie van credit management en professionaliseerden dit naar het Angelsaksisch model met als kern om proactief te kijken naar (potentiële) klanten en risk management toe te voegen aan het hele proces van order tot cash.
Begin jaren 90 werd de Vereniging voor Credit Management (VVCM) opgericht. Het primaire doel was het vakgebied onder de aandacht te brengen, maar ook te professionaliseren door het aanbieden van vakspecifieke opleidingen. In 1998 studeerde het eerste klasje “Certified Credit Managers” af, waar ik er één van was. De ontwikkelingen op het vakgebied gingen toen in Nederland en in Europa erg snel. Er werd politiek intensief gelobbyd om het betaalverkeer in goede banen te leiden. En parallel daaraan zag je dat vanuit de Finance hoek het werkkapitaalbeheer populair werd en er daardoor ook meer aandacht uitging naar de rol en functie van credit management. De typemachine werd vervangen door computers, en niet alleen voor tekstverwerking. Communicatie ging mede door internet en e-mail steeds sneller, intensiever en efficiënter met alle gevolgen voor het operationele credit management van dien. Een klant bleef echter een klant en een debiteur een debiteur. De meeste bedrijven, hoewel fors gemoderniseerd, bleven zakendoen als voorheen. Leverancierskrediet werd gezien als een noodzakelijk kwaad.
In 1999 ben ik als zelfstandig credit management consultant begonnen en kwam ik via mijn netwerk vooral bij grote bedrijven binnen die liquiditeitsproblemen hadden, vooral veroorzaakt door geen of onprofessioneel credit management. Het besef kwam dat je met een afdeling “debiteuren/crediteuren” niet langer succesvol kon opereren. Omdat ik in de tussentijd ook verandermanagement had gestudeerd, kon ik veel bedrijven in relatief korte periodes helpen om hun credit management op orde te krijgen. Dus niet botweg en in blinde paniek incasso voeren op de debiteuren, wat in de praktijk een vaak beproefde reactie was als er liquiditeitsproblemen zijn, maar trainen en opleiden van de mensen die het moeten uitvoeren, herinrichten van processen in lijn met de bedrijfsspecifieke strategie. Het inzichtelijk maken van de kosten en de risico’s van het verstrekken van leverancierskrediet was vaak voldoende om de noodzaak om te moeten investeren in credit management voor elkaar te krijgen. Een belangrijk aspect daarbij was ook het bewuster omgaan en inzetten van instrumenten en diensten op het gebied van credit management, zoals het gebruik van handelsinformatie, kredietverzekering en factoring en incasso maar ook operationele tools als specifieke credit management software.
In 2005 ben ik met een aantal VVCM leden naar het grote NACM (National Association of Credit Management) jaarcongres in New Orleans geweest. Dit voornamelijk om het Calimero gevoel over de status van Credit Management in Nederland te toetsen. Naast gezellig was het een uitermate interessante en leerzame week met als conclusie dat we het zo slecht nog niet doen in Nederland. Er was in elk geval voldoende kennis en ervaring binnen het kringetje van de VVCM en in veel gevallen doen we het in Nederland zoals men dat in Amerika deed. Het grote verschil met Europa was echter dat wij als regel het credit management georganiseerd hebben in de hoek van Finance waar dat in de USA hangt onder commercie (marketing & sales), wat in feite ook logischer is als je bedenkt dat een debiteur een klant is. Door de financiële crisis stortte de markt voor consultancy volledig in en ben ik weer teruggekeerd in de kredietverzekering. Met veel plezier werk ik sinds 2014 bij Coface en ben ik verantwoordelijk voor een groot aantal multinationale klanten die bij ons een wereldwijd kredietverzekeringsprogramma hebben. Door onze langjarige historie heeft Coface een footprint met in meer dan 100 landen eigen vestigingen. Een zeer internationaal en daardoor multicultureel dynamisch speelveld. De zogenaamde Large Corporates hebben hun credit management als regel wel goed op orde. Maar ik zie nog dagelijks dat bij organisaties buiten de EU en Angelsaksische wereld het credit management nog in de kinderschoenen staat.
In hoeverre hebben deze trends en ontwikkelingen jouw werk als credit management professional beïnvloed?
Vanuit mijn werk heb ik mijzelf multidisciplinair ontwikkeld en mag ik regelmatig optreden als gastdocent voor universiteiten en hogescholen. Vanuit Coface werk ik nauw samen met Avans Hogeschool in Breda. Hierdoor blijf ik scherp en op de hoogte van nieuwe theoretische ontwikkelingen die van belang kunnen zijn voor ons vakgebied.
Vanuit mijn perspectief blijft de wereld zich steeds sneller veranderen en staat ook op het gebied van credit management alles in het teken van robotisering, AI en data-gedreven uitvoering van taken. Daarbij komt onomkeerbaar op ons af dat bedrijven niet alleen op een zakelijke, economische manier moeten kijken naar de buitenwereld maar ook verplicht moeten worden te voldoen aan de sustainability regels van de UN en EU. De mensen die normaliter al iets doen op dit vlak zijn de credit managers. Zij doen immers aan risk assessment van organisaties buiten de eigen organisatie, zijn gewend aan het werken met ratings en op de hoogte van wet- en regelgeving met betrekking tot het zakendoen. Daarbij moeten ze rekening houden met, en zowel kennis hebben over macro-economische en geopolitieke ontwikkelingen en de mogelijke impact daarvan op de kwaliteit en het gedrag van externe partijen. Het is dan ook een kleine stap om te veronderstellen dat die rol en functie uitgebreid gaat worden naar crediteuren en andere externe partijen.
Ik verwacht en zie dan ook een trend dat er nieuw leven geblazen wordt in “Public Relations” onder commercie, waarbij credit managers de verantwoordelijkheid gaan krijgen over het managen van alle externe “stakeholders”. Met doordachte (strategische) gebruikmaking van alle instrumenten en middelen die er nu zijn kan dit zodanig worden ingericht dat de menselijke maat niet wordt vergeten en blijft bestaan. Die menselijke benadering is en blijft essentieel. Het gaat in de business om elkaar iets te gunnen. Dat is niet nieuw . Een klant is daarom nog net zo klant als 40 jaar geleden en dat zal de komende jaren ook zo blijven.
Visie op het vakgebied
Over welke kennis en vaardigheden dient een credit manager anno 2025 te beschikken?
Een credit manager is in mijn ogen iemand die sterk veranderingsgezind en communicatief (internationaal) vaardig is (moet zijn). Daarnaast heeft een credit manager oog voor het grote geheel (macro economie) en heeft hij/zij ook kennis van corporate finance, zowel strategisch en operationeel. Al met al moet een credit manager anno 2025 – in mijn ogen – over multidisciplinaire kennis en vaardigheden beschikken.
Hoe kan een afdeling creditmanagement volgens jou echt impact maken binnen een organisatie?
Elke klant is koning net als Cash. Operational exellence op het gebied van credit management zorgt ervoor dat de juiste dingen worden gedaan op het juiste moment. Dat gaat meer over gedrag dan bedrag. Dan heb je het over maatwerk en levert dit het essentiële onderscheidend vermogen waarom een klant kiest voor jou en niet voor de concurrent.
Wat is jouw persoonlijke visie op de toekomst op het vakgebied?
Ik verwacht dat de eisen die aan goed credit management worden gesteld steeds hoger komen te liggen en vooral multidisciplinair aan belang winnen.
20 jaar Credit Expo
Credit Expo viert dit jaar haar 20-jarig jubileum. Wat vind je van het event en welke tips heb je voor de bezoekers?
Ik heb meen ik tot nu toe geen enkele Credit Expo gemist en zie de laatste jaren duidelijk een verjonging en meer diversiteit. Het is een prachtig evenement om te netwerken en je te laten informeren over de actuele ontwikkelingen op het vakgebied.
Bron: Credit Expo
Ben je creditmanager en wil je ook graag jouw ervaringen delen in deze interviewreeks? Stuur dan een mail naar Marcel Wiedenbrugge: marcel@creditexpo.nl
