Consumenten die terechtkomen in een incassotraject worden niet gehoord en eindigen daardoor vaak nog dieper in de schulden. Dat blijkt uit een analyse van het Meldpunt Incasso, dat de Consumentenbond in april 2015 opende.
Op het Meldpunt Incasso kwamen ruim 200 persoonlijke, vaak emotionele, verhalen binnen. De Consumentenbond vindt de verhalen ontluisterend en eist een breed pakket maatregelen. Een aanbeveling daarvoor zal de organisatie voorleggen aan de Tweede Kamer, het bedrijfsleven en de incassobranche.
De meest gehoorde klachten over incassotrajecten zijn de razendsnel oplopende en vaak niet duidelijk gespecificeerde kosten. Veel incassobureaus schrikken er niet voor terug om in hun eerste brief al te dreigen met loonbeslag, executoriale verkoop of rechtszaken. Zelfs als ze daartoe niet bevoegd zijn, of het slechts om een schuld van een paar tientjes gaat.
Bart Combée, directeur Consumentenbond: ‘De menselijke maat is zoek. Als consumenten contact willen opnemen met het incassobureau, krijgen zij vaak geen gehoor of wordt de deur in hun gezicht dichtgesmeten. Als de incassotrein eenmaal rijdt, is hij niet te stoppen, anders dan door te betalen. Ook niet als je een vordering betwist.’
Wettelijke maatregelen
Een incassotraject moet volgens de Consumentenbond consumenten in staat stellen op een gecontroleerde manier hun schuld af te lossen. De wet moet daarvoor zo worden aangepast dat een kleine schuld tijdens een incassoprocedure niet, zoals nu, tientallen keren groter kan worden. Een begin is het verlagen van het minimum bedrag voor buitengerechtelijke incassokosten van € 40 naar € 15.
De Consumentenbond wil daarnaast dat er een toezichthouder komt die stevig ingrijpt als incassobureaus regels overtreden. Bedrijven, incassobureaus en gerechtsdeurwaarders moeten beter bereikbaar zijn, meer maatwerk bieden en intimiderend gedrag moet worden aangepakt.
Combée: ‘Veruit de meeste consumenten die niet tijdig betalen, willen wel, maar kúnnen niet betalen, of willen niet betalen omdat zij de vordering betwisten. Deze consumenten, en niet de bewuste wanbetaler, moeten het uitgangspunt zijn.’
Bron: Consumentenbond.nl
