Wie de politieke wil daartoe heeft, kan in de geschiedenis van 'christendom versus islam' genoeg materiaal vinden om de toekomst er zwart te laten uitzien.
Toch is er meer aan de hand met het imago van de islam. Er zijn personen die op grond van feitenmateriaal overtuigd zijn dat Amerika en Europa een innerlijke behoefte hebben aan een nieuwe vijand, nu het Duitse fascisme en het Sovjet-communisme zijn verslagen. De islam en de moslims in het Midden-Oosten moeten dan die vijandrol maar gaan spelen. Die redenering veronderstelt dat Amerika en Europa vanuit hun eigen psychologische constitutie de behoefte hebben aan een externe vijand.
Zo'n veronderstelling lijkt diepzinnig, maar is in feite oncontroleerbaar, en dus onwetenschappelijk.
Zeker in het licht van uitspraken waarin het Westen als de satan, de vijand bij uitstek, wordt geïdentificeerd, is het moeilijk vol te houden dat Amerika en Europa aan collectieve paranoia lijden wanneer daar zo nu en dan wordt gedacht dat de islamitische wereld hen vijandig gezind zijn. Ook worden er door islamitische predikanten vanaf de preekstoel soms dingen over het Westen gezegd die op zijn zachts gezegd niet vriendelijk overkomen.
Het is een doodnormaal sociaal verschijnsel dat vreemde godsdiensten angst inboezemen. Een vreemde godsdienst is meestal geheel of gedeeltelijk onbekend, en onbekend maakt onbemind. Hoe meer een godsdienst wordt geassocieerd met een krachtige organisatie, hoe meer ontzag, wrevel en weerstand het belijden ervan oproept.
Een gemeenschap met een eigen manier van kleden, een eigen type haardracht, een eigen stijl van hoofdbedekking, met een eigen dieet, met soms sensationele berichtgeving over individuen uit die gemeenschap die claimen dat het uitzonderlijke gedrag dat zij vertonen hen door die godsdienst wordt opgelegd. Dat zijn allemaal dingen die bij buitenstaander de indruk kunnen wekken dat er sprake is van een hechte en gedisciplineerde organisatie.
En dat roept vanzelfsprekend angst en onrustgevoelens op.
De gruweldaden van fundamentalistische activisten hebben evenmin bijgedragen aan de verbetering van het imago van de islam. De islamitische fundamentalisten streven ernaar in hun eigen land aan de macht te komen. Fundamentalisme is een ideologie, niet een godsdienst.
In Indonesië, Pakistan en Egypte wordt het christenen het leven moeilijk gemaakt, waarvoor de daders niet veel meer redenen opgaven dan dat de slachtoffers christenen waren en zijzelf moslim. Het is zeer menselijk dat de publieke opinie in het Westen zich afvraagt of zo'n godsdienst niet gevaarlijk is.
De angst dat Nederland 'islamiseert' is zondermeer van invloed op het imago van de islam. Steeds meer mensen zien de islam terecht of onterecht als het paard van Troje in Europa. Een eeuw geleden woonden er in Nederland ongeveer 50 moslims. Vandaag de dag wonen één miljoen moslims in Nederland.
Bron: creditexpo.nl
